زبان حال حضرت عبّاس

شاعر: عبدالرحیم شباهنگ تخلص هندی
( تولد سال 1250 در تبریز – درگذشت سال 1346 در تهران ) شاعر و مرثیه سرای ترکی و نماینده مجلس شورای ملی بود.

آخرین دیداری چوخ گؤزلر بو قولسوز باش حسین
گل جمالون گؤرمه سم جان وئرمرم قارداش حسین
رشده یتدیم آستانونده چوخ اولدی زحمتیم
سایه ی لطفونده مشهور اولدی نام و شهرتیم
قابل بذل توجّه اولسا بو گون خدمتیم
تاج عزّت قویدوقون بیر باشه گل چک باش حسین
*
پرورش وئردون ، منه تعلیم اخلاق ائیله دون
نقص خدمت گؤردون امّا عفو و ایرفاق ائیله دون
کربلا حقّینده مندن اخذ میثاق ائیله دون
شکر للَّه باشیم اولدی باشیوه شاباش حسین
*
حقّ تعلیمون بیوکدور من ثنادن عاجزم
شاکرم دیلدن، ولی ذکر ادادن عاجزم
باش سینوب قولّار دوشوبدور دست و پادن عاجزم
سن اوزون لطفیله گل بالینیمه قارداش حسین
*
مدّت عؤمرونده بی مهر اولمادون بیر آن منه
هر نفسده ائیله دون مین نوعیله احسان منه
ای کلام ا... ناطق گل اوخی قرآن منه
خجلت دیرینیمه نطقون اولا پاداش حسین
*
حسن طالعدن قازاندیم چون شهادت قرعه سین
شوقیله جنگ ائیله دیم آلدیم فراتین شرعه سین
لبلرون یادیله امّا ایچمه دیم بیر جرعه سین
سیریده همرنگ اولور چون یاریله یولداش حسین
*
وارد اولجاق نهره طرد ائتدیم گروه ناکسی
دولماسون مشکه کنار ائتدیم سودان خار و خسی
بیر اوزون طومار غم آچدی سویون دلکش سسی
وای اگر بیر گون او احساساتیم اولسا فاش حسین
*
مشکی حفظ ائتمک اومیدی وئردی قوّت هوشیمه
دولدوروب محکم ائدوب آهسته سالدیم دوشیمه
گه اؤپردیم گه چکردیم جان کیمی آغوشیمه
قهر اولا اوخ نقشینی ترسیم ایدن نقّاش حسین
*
هر ایکی قولّاریمی بو مشکه ائتمیشدیم سپر
اوه گؤزیمدن قولّاریمدان ائیله دیم صرف نظر
مشکی دلدی، سو تؤکولدی، سعییم اولدی بی ثمر
سو یئرینه مشکیمه قان دولدی باشا باش حسین
*
گرچی یارم چوخدی، سانما من او چوخدان آغلارام
اوخ دلن مشکیمده سو یوخدور او یوخدان آغلارام
جان یاخان قان - قان دین پرّآن بیر اوخدان آغلارام
سانجیلئیدی قلبیمه بو اوخ منیم ایکاش حسین
*
سن اؤزون یاخشی بولورسن ای شه گردون حشم
اولماسا قول پرچم آچماز اهتزاز ائتمز علم
سرنگون اولدی علم چون قولّاریم اولدی قلم
بیرقیم گؤز - گؤز اولوب گؤزدن ؤوکر قان یاش حسین
*
قولّاریم دوشدی بدندن شهپر عنقا کیمی
هر بیری بیر چشمه سار اولدی جوشان دریا کیمی
بسکه قان آخدی بو چؤلده مشهر مینا کیمی
گون قاباقیندا یانان داشلاردا اولدی یاش حسین
*
گل گلنده دقّتیله باخ سران لشکره
باشیم اطرافینده واردور گؤر نه خوش بیر منظره
یوز قویوب اون یئتدی خنجر بیر یارالی حنجره
من کی باشدان گئچمیشم لازیم دگل پرخاش حسین
*
گل یول آختارسان یول اوستونده دوشن قول گؤسترور
مشعل آهیم عزیز مهمانینا یول گؤسترور
عاقبت حسّ اخوّت یول امین اول گؤسترور
همره اهل کرمدور دست گوهرپاش حسین
*
ناتوانم صون نفسده ظلّ رافت ایسترم
ذرّه ی بی قدرم امّا قرب عزّت ایسترم
لطف صحبت گرمی بزم محبّت ایسترم
فیض آلور خورشید عالم تابیدن خشخاش حسین
*
من کی قوملار اوسته یالقوز دوشموشم چوخ بی کسم
بیمناک اولمام ولو امّیدیمی جاندان کسم
تک سنون انجام کاروندن اخا دل واپسم
قورخورام محشر قوپا، نابود اولا داغ داش حسین
*
من شباهنگم اگر ظاهرده گل تک سولموشام
باطناً حبّ حسین ایله لبالب دولموشام
افتخاریم وار سعادت یار اولوبدور اولموشام
پاسگاه عشقیده سرباز حاضرباش حسین
*