آزادلیق حسرتی

شاعر: خلیل رضا  

سن دئمه آزادلیق آیمیش گونش میش
او آیا او گونشه حسرت قالمیشام
حیات سس لی کویلو ، بیر کشمکش میش
دوغما سسه کویه حسرت قالمیشام
نیم او یئرلرده آیاق ایزیم وار
صداقت آیناسی بئش دئنیزیم وار
وفا دفینه سی فرنگیزیم وار
اونون آق اوزونه حسرت قالمیشام
روحوم مئیدانلارا سیغمایان آلای
اوچ رنگلی بایراغیم قالخ اوجال هارای
اؤپسون تئللرینی خلیل ، گونش ، آی
من سنین اوزونه حسرت قالمیشام
اوزاق دیاردایام داش قفس ده یم
بیر وطن لهینه تشنه خسته یم
منه گؤروش وئرین سفر اوسته یم
بالامین گؤزونه حسرت قالمیشام
چاتدیرین او گوله گولزارا منی 
ایتیرسم او یئرده گز آرا منی
غربت ده قویمایین مزارا منی
وطن گوندوزونه حسرت قالمیشام
خلیل سن قایاسان درده دؤزه رسن
سن کور سن خان آراز ، گؤی گؤل خز سن
یئنه او یئرلری بیرگون گزرسن
دئمه سن بو گونه حسرت قالمیشام 

در حسرت آزادی
تو نگو آزادی ماه است و خورشید
در حسرت آن ماه و خورشید مانده ام
زندگی کشمکشی پر هیاهوست 
ئدر حسرت آن هیاهو و کشمکش مانده ام
در آن سرزمین رد پایم هست
آئینه ی صداقت و پنچ دریا دارم
خزانه ی وفا و فرنگیس دارم
در حسرت روی سفیدش مانده ام
روحم در میدانها نمی گنجد
پرچم سه رنگم برخیز و فریاد کن
کاکلت را خلیل ، خورشید ، ماه ببوسد
در حسرت رویت مانده ام
در دیاری دور و داخل قفسی سنگی هستم
تشنه و در حسرت وطنم هستم
دیدار را میسر کنید که در سفرم
در حسرت دیدن چشمان فرزندم مانده ام 
مرا به آن گل و گلزار برسانید
اگر گم شوم بگرد و پیدایم کن
در غربت به مزارم نگذارید
در حسرت چشمان وطن مانده ام
خلیل ، تو همانند صخره تمحل هر دردی را داری
تو رود کور و خان آراز و خزر آبی رنگی
دوباره در آن سرزمین می گردی

نگو که در حسرت این روز مانده ام  
*
اوخویان: خومار قدیم اوا